Eşik

Göğsüm inip çıkıyor...

Nefesimi hiç almadığım kadar derinden alıyorum tam da şu an..

Keyif mi veriyor bu bana?..

Keyfin anlamı göğsümün her nefeste ruhumu yaralaması olsaydı evet, buna keyif diyebilirim!..

Lakin gözlerimdeki yaşlarla senkronize olmuş bir nefesten bahsediyorum..

Ne kadar derin nefes, o kadar fazla yaş..

Tabii bir de zaman!..

Arkama baktığımda upuzun bir yol var ve önüme baktığımda az kalmış bir son durak..

Eskiden önümde de vardı upuzun bir yol..

Ama hissediyor her yanım yüreğimdeki acıyı..

Ne kadar acı, o kadar kısa yol..

Sanırım birazdan alacağım elime tabancamı ve tam şakağıma edeceğim ateş!..

Neden mi yazıyorum?..

Neden mi düşünüyorum hala?..

Unutulmayayım diye mi? Beni bırakanlar pişmanlık duysun diye mi?..

Soruyorum! Belki acımı unutur, daha kolay intihar ederim diye mi?!..

Sadece arkamda bıraktığım kanların temizlenmesini kolaylaştırmak için döküyorum kelimeleri 
kağıda..

Şimdi kelimeler dökülüyor..

Birazdan kanım dökülecek kağıtlara..

Ne kadar çok kağıt, o kadar az zahmet..