Ay Işığı

Ay ışığını duymak isterseniz...

Gülme aldı yine.. Durduk yere yukarı çıkıyor yüz kaslarım..

Gözlerim kırışıyor bir poşet gibi.. Yaşların gelmesi yakındır..

Göğsümün derininden gelen titreşimler ağzımdan kükrercesine dağılıyor havada..

Nasıl bir haldeyim ben?.. Burası neresi diye sormayacağım çünkü inan hiçbir önemi yok şu an..

Sadece gülmek var, bir de ben..

Diğer her şey umut kokuyor, sevgiyle bakıyor dışarısı bana..

İnce bir ter gezintiye çıkmış omurgamın üzerinden.. Ve ben akan bir nehir zannediyorum onu..

Geceyi kötülediler hep, binlerce gece yargısı soktular beynime ve gece benim için bir canavardan farksızdı, fakat şimdi?.. Evet, gece şu an.. Gel bak istersen.. Bu arada sana yalan atacak değilim.. Atsam da suratıma bakıp inanmazsın zaten..

İnce bir nağme yakaladım ansızın.. Beni düş dünyamda gezdirip duruyor.. Ellerim titriyor heyecandan.. Unuttum sandığım vadilerdeyim, dağlardayım, okyanusların ortasındayım.. Rüzgar daha anlamlı, müzik daha çok ruhuma işliyor, gözlerim görülmeyenlerle haşır neşir.. Gözümün dibindekilerle..

Tüm yorgunluklarıma şimdi bir göz atıyorum da hiçbirine kızasım gelmiyor..

Kimseyle alıp veremediğim yok şu an.. Her nefesimin keyfini çıkarıyor, her saniyenin huzuruna varıyorum bu varoluş hikayemde..

Sahi, mide bulandıran varoluş derler ya.. Şu an hiçbir hazımsızlık yaşamıyorum..

Yanmıyorum, sadece tatlı bir sıcaklık var bedenimde.. Ağlamıyorum, sadece güldüğüm için süzülüyor yaşlar gözümden.. Ve isyan etmiyorum, onca gözümden kaçırdıklarım karşımda dururken..